δροσοπηγή

Ονομασία επτά οικισμών. 1. Ορεινός οικισμός (υψόμ. 560 μ., 153 κάτ.) του νομού Αττικής. Βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του νομού. Υπάγεται διοικητικά στην κοινότητα Αφιδνών της νομαρχίας Ανατολικής Αττικής. 2. Ορεινός οικισμός (υψόμ. 1.600 μ., 249 κάτ.) του νομού Ευρυτανίας. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Προυσού. 3. Ορεινός οικισμός (υψόμ. 1.050 μ., 226 κάτ.) στην πρώην επαρχία Κονίτσης του νομού Ιωαννίνων. Βρίσκεται στο βορειοανατολικό άκρο του νομού, στις πλαγιές του όρους Σμόλικας. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Μαστοροχωρίων. Έως το 1955 ονομαζόταν Κάντσικο. 4. Ορεινός οικισμός (υψόμ. 800 μ., 170 κάτ.) του νομού Κορινθίας. Βρίσκεται στις νότιες πλαγιές της Κυλλήνης, Δ της Στυμφαλίας. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Στυμφαλίας. Έως το 1961 ονομαζόταν Μπάσι. 5. Ημιορεινός οικισμός (υψόμ. 400 μ., 70 κάτ.) στην πρώην επαρχία Γυθείου του νομού Λακωνίας. Βρίσκεται στη χερσόνησο της Μάνης, 75 χλμ. Ν της Σπάρτης. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Γυθείου. Έως το 1955 ονομαζόταν Τσεροβά. 6. Ημιορεινός ακατοίκητος οικισμός (υψόμ. 290 μ.) στην πρώην επαρχία Καλαμών του νομού Μεσσηνίας. Βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο του νομού. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Αβίας. Έως το 1961 ονομαζόταν Μαρβίνιτσα. 7. Πεδινός οικισμός (υψόμ. 125 μ., 247 κάτ.) του νομού Τρικάλων. Βρίσκεται στο νότιο τμήμα του νομού, 14 χλμ. ΝΔ της πόλης των Τρικάλων. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Πιαλείων. Έως το 1971 ονομαζόταν Παππαίικα. 8. Ορεινός οικισμός (υψόμ. 900 μ., 355 κάτ.) του νομού Φλωρίνης. Βρίσκεται στις πλαγιές της κορυφής Βίτσι. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Περάσματος.

* * *

η

πηγή που αναβλύζει δροσερό νερό.